teorii estetycznych.<br>Uprawiał krytykę filozoficzną; miała być oparta na racjonalnej dedukcji, prowadzić do wyważonych konkluzji. Za istotę aktu kreacji Coleridge uznawał wyobraźnię. "Prawda natury i serca ludzkiego" nie jest bowiem prostym odbiciem realności, lecz refleksem zmodyfikowanym i ulepszonym przez fantazję (kaprys) i imaginację, tworzy iluzję dramatyczną. Autor - w myśl idei Coleridge'a - nie powinien poprzestawać na rozbudzaniu uczuć, lecz przedstawiać idee filozoficzne, objawiać wizję egzystencji. Rozbudzanie emocji ma sens wtedy tylko, gdy służy pobudzaniu aktywności rozumowania i imaginacji, nowemu ukazaniu świata; taki jest związek między marzeniem a prawdą poezji i dramatu.<br>Te właśnie walory odnajdywał u Szekspira. Upatrywał w jego dziełach połączenie