pacjentką. Cała rodzina tamtej ujmująca: mąż i dwoje dzieci. Widać, że się bardzo kochają. Ta chora wymienia z Ewą uśmiechy i jakieś miłe słowa. To ważne, żeby w takiej sytuacji mieć koło siebie kogoś sympatycznego.<br>Wypiła przy mnie szklankę soku pomarańczowego! <br>Przeprowadziłem kilka rozmów telefonicznych w takim mniej więcej stylu: <br>- Cześć, stary. Muszę się z tobą zobaczyć. Potrzebuję forsy. Co? Wezmę wszystko, co popadnie. No nie, knajpy raczej nie. Nie wygłupiaj się. Znacznie więcej niż na skrobankę. Dobrze. Jutro. Cześć. <br>Przypomniał mi się taki jeden kumpel, Krzysiek, który kiedyś męczył mnie, żebym pograł w jazzowym zespole: "Bądź człowiek, to jest trudna