Asyrii oraz różne próby utwierdzenia swej niezależności podejmowane przez państwa Syrii i Palestyny są tłem nauk proroka, który swą działalność religijną wiązał z aktualną polityką. Motyw ten zresztą od czasu starcia z Achazem wysuwa się na pierwszy plan w działaniu Izajasza. Podczas wojny syryjsko-efraimskiej (734-733), gdy władcy aramejskiego Damaszku i izraelskiej Samarii chcieli wymóc na Achazie przystąpienie królestwa Judy do koalicji antysyryjskiej, Izajasz przeciwstawił się polityce zastraszenia. Potem na pewien czas wycofał się z publicznej działalności (Iz 8, 6-23), ale wkrótce znów do niej powrócił. Był świadkiem upadku Damaszku w 732 r. p.n.e. Widział po śmierci