dalekiego Charanu siadali dokoła ogniska i przy wtórze małych lir zawodzili smętne, przedziwnie przejmujące pienia. Dzieci zaś, ukołysane melodią, zasypiały słodko w ramionach matek.<br>Abram biegał po mieście, targował się zawzięcie i nabywał przedmioty potrzebne mu do dalszej podróży. Nawiązywał przy tym liczne znajomości. Kiedyś poznał młodego, wielce obrotnego mieszkańca Damaszku Eliezera, który okazał się bardzo uczynny. Abram przygarnął go jak własnego syna i wyznaczył mu kierownicze zadania w swoim gospodarstwie. <br><br>&lt;tit&gt;W Ziemi Obiecanej&lt;/&gt;<br>Nastąpiła chwila rozstania z Damaszkiem, ale ludzie Abrama niechętnie odchodzili, bo miasto ze swoimi bazarami i wesołym gwarem dostarczało im wielu rozrywek. Wałęsali się całymi dniami w