zagładę skazanym Adasiem.<br>- Co się dzieje? - zawołała.<br>- Nic się nie dzieje! - odrzekł z goryczą profesor. - Ale on chce wstawać!<br>- Wstawać? O Boże, jakżeś mnie przestraszył... Myślałam,. że umiera... Czemu chce wstawać?<br>- Żebym ja się położył!<br>Dobra kobieta, co miała anielską duszę i wieczny katar, otwarła szeroko oczy niczego nie rozumiejąc. Dlaczego chory ma wstawać, a zdrowy ma się położyć? Dziwna rzecz: młodego uderzyli w rozum, a stary majaczy.<br>W tej chwili wbiegła panna Wanda i ze zniecierpliwionej opowieści profesora wyłuskała ziarnko prawdy jak bób z grubej łupiny. Pochyliła się nad Adasiem i mówiła ze słodyczą:<br>- Nie potrzeba, nie potrzeba,. drogi Adasiu