i nigdy nie miał pewności sukcesu. Nie szukał sławy - sama do niego przyszła. Wiedział tylko, że zawód artysty wymaga nieustannego doskonalenia środków wyrazu, szlifowania rzemiosła, zmagania się z samym sobą, ze skostnieniem warsztatu, z ograniczoną możliwością poznania tego, co w sztuce jest niepoznawalne i wymyka się spod kontroli racjonalnego myślenia. Dlatego też praca jego wykraczała daleko poza obszar wyznaczonych mu ról. Studiował historyczne życiorysy odtwarzanych postaci, obyczaje ich czasów, tło społeczne i polityczne, starał się poznać cały podskórny nurt, który uzasadniał ludzkie postępowanie. Zgłębiał charaktery, psychologiczne pobudki działania bohaterów sztuki, klimat epoki i jej wpływ na przebieg wydarzeń. Był żywą encyklopedią wiedzy