podłodze na zwykłym miejscu <br>Pawła. Opalone bose nogi wyciągnięte na środek pokoju <br>nie sięgają nawet czubkami palców nóg stołu. Paweł <br>chowa pod stół całe stopy i ho, ho! Dominika odsuwa <br>się więc od starego fotela, opiera o Warckowy grzbiet ramię <br>i proponuje psu drzemkę. Sobie myślenie, wedle życzenia <br>mamy.<br>Mama! Dobre sobie, "przemyśl to, Dominiko!" Żeby myślała <br>dzień i noc, wniosek będzie jeden: nie lubiła nigdy, <br>nie lubi, nie polubi babki. Basta, jak mówi ta sama babka. I nad <br>czym tu się zastanawiać? Gdyby choć Paweł pomagał <br>jej w tej skomplikowanej operacji myślowej. Ciekawe, co zatrzymało <br>go w Domu. Dlaczego nie był