zasuszony. Hans widzi, że jego palce mną serwetkę. Czuje, że dłonie zwilgotniały. Wszystko w nim &lt;hi rend="spaced"&gt;czeka.&lt;/&gt; <br>- To razem &lt;hi rend="spaced"&gt;czterech&lt;/&gt;? A piąty? <br>Szubadko skrzywił twarz, wskazał palcem pustą halbę. Podeszła natychmiast służąca. I już stawia pieniące się piwo. Upił haust i westchnął. Spojrzał na Hansa. Znowu Gerta nad nimi. A Stary: <br>- Dobrze jest, jak jest... Byle generałowie nowych frontów nie wymyślili. - Do Gerty się zwróci. - Dziecino, które to już moje Fruhlingserwachen? -Osiemdziesiąte ósme... Vaterchen. <br>- Lieb von Dir... - uśmiechnie się i przymknie oczy. Gerta, jakby czymś zażenowana, ręką wyrazi, że trzeba staruszka zostawić. <br>Wstał Hans, ale czuł rosnącą w sobie nieufność... Ta nagła senność