wielkość, bogactwo florystyczne itp.; walory zoosfery, tj. świata zwierzęcego, których miernikiem jest różnorodność gatunków, zwłaszcza ptaków i ssaków, bogactwo zwierzyny łownej lub brak gatunków zagrażających życiu i zdrowiu człowieka; walory antroposfery, takie jak dobrze wkomponowana w krajobraz zabudowa, obecność akcentów architektonicznych, estetyczny układ pól, łąk i lasów, dostępność komunikacyjna itp. Dodatkowo każdy z tych walorów jest charakteryzowany pod kątem przydatności dla różnych typów turystyki lub wypoczynku, właściwości zdrowotno-higienicznych i cech estetycznych, zwykle w jakościowej skali bonitacyjnej. W ten sposób uzyskuje się skalę atrakcyjności krajobrazu, oczywiście odrębną dla poszczególnych typów aktywności turystyczno-rekreacyjnej. Wszelkiego rodzaju całościowe oceny (dla turystyki jako takiej