kleją się oczka choinkowych świec, a kociołek Andersenowskiego świniarka coraz mniej wyraźnie mruczy: "O, mein lieber Augustin, Augustin, Augustin..." Zasypia ulica, zasypia czeluść podwórza przy Sienkiewicza 63 w bezpiecznej Łodzi, w pełnej strachów Łodzi, w tajemniczej Łodzi mojego dzieciństwa, zasypia posrebrzony wysokopiennie sąsiedni park.<br>Dom pełen czarów. Tam wszystko. Wczoraj. Dziś. Jutro.<br>Zapowiedź oczarowania i lęku.<br>Drzewo nieświadomości złego i dobrego.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;NA LEWO ODE MNIE, ZA PRZEDPOKOJEM&lt;/&gt;<br>Sublokatorem jest pan Weingarten.<br>Ogromna łysa głowa. Twarz czerwona i fioletowa od spękanych żyłek. Pospolitość.<br>Ale jego pokój, podzielony przepierzeniem na salon i sypialnię, otwiera się na dziwny świat sklepów cynamonowych. Do pana Weingartena przyciągają