poruszał się jak w tunelu albo piwnicznym korytarzu.<br>Ku niemiłemu zaskoczeniu Zygmunta w życiu dzielnicy dokonały się nieodwracalne zmiany. Pierwsze, co rzucało się w oczy, to mnóstwo ludzi, przeważnie kobiet, z telefonami komórkowymi. Bela- -Belowski dotrzymał słowa. Zatorze rozdzwoniło się najróżniejszymi sygnałami, melodyjkami, muzyczkami - wokół było słychać drynienie, dzwonienie, pikanie. Echolalia gam, jednojęzyczna wieża Babel! Ludzie mijali się z komórkami w rękach, przy paskach spodni, w kieszonkach torebek i we wszelkich innych schowkach, w jakich zmieścić się może płaski przedmiocik. Trajkotali przez telefon, siedząc w oknach, na balkonach, rozmawiali na przystankach autobusów, w sklepach, gadali na poczcie, w aptece, na ławeczkach