dramatu do nowej publiczności. By było to skuteczne, należało zmienić jego formę, wprowadzić środki artystyczne odpowiednie dla publiczności przywykłej do ludowych zabaw, do niewybrednego dowcipu. Dramat popularny - dla którego znalazło się wtedy miejsce pośród rozważań teoretycznych romantyków - powinien posługiwać się odpowiednimi dla tego widza środkami. Poruszali te kwestie Schleglowie i Eichendorff. Achim von Arnim w szkicu O pieśniach ludowych (1805) walcząc o wprowadzenie na scenę pieśni ludowych pisał o "złych słowach", <q>„które wspięły się na sceny teatru, który wtedy chciał stać się narodowym dzięki sloganom, w rzeczywistości zaś stawał się coraz bardziej obcy narodowi"</>, a Adam Müller - w drezdeńskim wykładzie