płci, statusu zawodowego i społecznego. Patologie wolności uwidocznione w nadmiernym indywidualizmie są po prostu reakcją na nadmierną tradycjonalizację, ucieczką przed terrorem wspólnoty, wymuszającej na jednostce podporządkowanie sztucznym wartościom. Gdy pierwsze zachłyśnięcie odzyskaną w ramach emancypacji wolnością minie, istnieje szansa, jak pokazuje Taylor, na przechylenie wahadła w kierunku lepszej jakości samorealizacji. Ekspresja autentyczności nie będzie wówczas polegała na skrajnym egoizmie, ale na odbudowie wspólnoty na nowych zasadach, najlepiej wyrażonych w idei racjonalizmu krytycznego Poppera. <br>Nowa wspólnota to otwarty związek ludzi wolnych i równych. Wspomniany już Alain Tourraine w takiej nowej formie stosunków społecznych widzi nadzieję na zachodzące w społeczeństwie poprzemysłowym zmiany. Ta