machina wyłania się człowiek. Główny aktor, Bóg, już dawno zszedł ze sceny. W miejsce augustyńskiej wielkiej narracji o czasie (obejmuje ona trzy ostatnie księgi Wyznań) od XVIII wieku wchodzi wielka narracja o czasie ludzkim, arcyludzkim.<br>Ową wielką narracją o czasie ludzkim, arcyludzkim, była jeszcze do niedawna powieść. To ona - świecka Ewangelia - przysłoniła na cały wiek XIX hipotezę Szalonego Zegarmistrza. To ona pozwalała nie dostrzegać coraz szybszych ruchów wahadła. Powiada Poulet:<br>&lt;gap&gt;<br>Tę koniunkturę tworzy i korzysta z niej powieść realistyczna. Operuje ona rozległym horyzontem narracji i rozwiniętym systemem antycypacji, dokonuje też licznych inwersji czasowych, które w niczym jednak nie poddają w wątpliwość