chrystocentryczna. Znów powraca wielki lejtmotyw papieskiego nauczania: człowieka nie można w pełni zrozumieć bez Chrystusa.<br>Ten fenomen języka, jakim posługuje się Papież, polega, moim zdaniem, również na tym, że niezależnie od tego, o czym mówi - czy jest to ekonomia, kultura czy polityka - zawsze pojawia się bezpośrednie odniesienie do Chrystusa i Ewangelii. Papież za każdym razem sięga do samych źródeł.<br>Tak. I jest to największy problem dla ogromnej części współczesnych komentatorów. Również dla cytowanego przez Pana Tada Szulca, który z wielkim pietyzmem i erudycją, a także z wielkim uznaniem dla Jana Pawła II napisał jego biografię. Bieda z tym, że kanonem pracy