mnie o co najmniej dziesięć lat...<br>- Pani jest piękna od wewnątrz, inne kobiety przy pani to mdłe porcelanowe lalki... <br>Ewelina jeszcze raz spojrzała w te olbrzymie niebieskie oczy i powiedziała twardo:<br>- W takim razie musi się pan przeprowadzić natychmiast! Proszę iść po swoje rzeczy!<br>Kasiński potulnie poszedł na górę, a Ewelina usiadła na krześle, bo nagle nogi odmówiły jej posłuszeństwa. Kiedy Tadeusz wrócił z lasu, opowiedziała mu, co się stało, pomijając oczywiście retoryczne pytanie pana Jarka: co ją trzyma u boku starca? <br>- Mamy ładny placek - powiedziała zmartwiona. - Ja go naprawdę potrzebuję w cegielni.<br>I tutaj Tadeusz ją zadziwił, sądziła, że będzie