skrzeczącej zupełnie innym głosem rzeczywistości, w jakimś abstrakcyjnym zapamiętaniu. Nie, nie byliśmy wcale abstrakcyjni i oderwani od politycznych realiów. Rzecz w tym właśnie, że jednocześnie żywo na nie reagowaliśmy, wielu z nas bardzo wcześnie angażowało się w różnorakie formy protestu, choćby słowem mówionym i pisanym na sposób mniej lub bardziej Ezopowy. Byliśmy świadomi, co oznacza wycofanie się Amerykanów z Wietnamu, również i tego, co to oznacza dla samych Wietnamczyków - dlatego bez entuzjazmu odnosiliśmy się do pacyfistycznych (co znaczyło również - izolacjonistycznych) demonstracji amerykańskiej młodzieży. Ale też nie byliśmy skłonni odmawiać im wszelkich racji i określać mianem politycznego egoizmu, a w konsekwencji - samobójczej