wydaje się to prawdopodobne. Pisząc te słowa, jestem poddany przemianom epoki, w której wypadło mi żyć, i zastanawiam się nad możliwością wskrzeszenia intelektualizmu nie inaczej niż inni, poszukujący lekarstwa na choroby cywilizacji - to znaczy osądzając drzewo po gorzkich, jakże gorzkich owocach. Nie inaczej niż prof. Huizinga, wtedy gdy zauważa: &lt;q&gt;&#132;Filozofia, która z góry uzależnia podstawę prawdy od określonej formy życia, jakiej służy, jest zbędna dla przedstawicieli tej formy życia i bez wartości dla reszty ludzi"&lt;/&gt;.<br> I zapewne nie wróci już nigdy, albo bardzo nieprędko, kult bezinteresownego poznania, niezależnego od społecznych następstw. Kto wie jednak, czy nie zamyka się tutaj koło