kierunek badań nad samobójstwami zbliżony jest bardzo wyraźnie do kierunku psychiatrycznego, co zresztą dało asumpt niektórym autorom do nierozdzielnego traktowania ich jako jednej, wchodzącej w skład badań klinicznych gałęzi psychiatryczno-psychologicznej.<br><br>W świetle teorii psychologicznych i na gruncie psychoanalizy samobójstwo nie jest anomalią. Wyjaśniane jest najczęściej - mniej lub bardziej zmodyfikowaną - Freudowską koncepcją popędów. Podstawowymi popędami są tu instynkty życia i śmierci. Rolę tego pierwszego pełni popęd seksualny prowadzący do dezintegracji i unicestwienia człowieka, co przejawia się w bierności lub agresji. Szczególną formą agresji jest samobójstwo, będące powrotem do świata pierwotnego, nieorganicznego. Ponieważ śmierć jest celem wszystkiego, co żyje, samobójstwo jest zjawiskiem