właściwie mówił, że Gawlikowa zmarła przy drodze? Że chodziła o żebraczym chlebie? Nie wiem, ale chyba tak się właśnie stało. Świadomość losu Gawlikowej ciążyła pamięci przez długie lata. Cóż mogła jednak sama dla niej zrobić? Musiała opuścić Maleń. Otrzymała mieszkanko w Jastrowicach. Trzeba się było od nowa urządzać. Podlegała kierownikowi Gajdzie. Jeszcze niedawno obywatel kierownik pełnił w Jastrowicach obowiązki ogrodnika. Nie wspominała go zresztą źle. Był życzliwy i nie nadużywał swojego stanowiska. Och, tylu nowych, nie znanych dotychczas rzeczy musiała się nauczyć. Przede wszystkim zaś trzymać język za zębami, nie wtrącać własnych trzech groszy, choćby nawet to, co widziała, spędzało sen