cechy, które nie ułatwiają znalezienia długofalowych rozwiązań naszych własnych problemów, nie mówiąc już o problemach innych społeczeństw. Sami piętrzymy przed sobą problemy na przyszłość. Używając języka "modeli", należałoby wyciągnąć wniosek, że bezkrytyczna akceptacja amerykańsko-brytyjskiego kapitalizmu rynkowego jako właściwego modelu na przyszłość dla przekształcających się gospodarek Europy Wschodniej byłaby błędem. Galbraith zauważył już dawno w książce &lt;hi&gt;The Culture of Contentment (Kultura zadowolenia)&lt;/&gt;, że dla pochłoniętej walką Europy Wschodniej pogodzenie się z tym faktem może być trudne: &lt;hi&gt;Komunizm upadł; kapitalizm tryumfował. Czy ktokolwiek mógł być aż takim pesymistą, by sugerować, że system odnoszący tak wielkie sukcesy może mieć poważne ukryte mankamenty?&lt;/&gt;<br>Mówiąc