Psy skoczyły z ujadaniem do nóg przybyszów. Subvilicus zdzielił jednego grubą trzciną, trzymaną w ręku. Pies zaskomlał i ukrył się za szałasem. Drugi już nie ponowił ataku. Kalias spojrzał do świniarni i nagle krew z głowy i serca odpłynęła mu do nóg. Zdawało mu się, że zapada się pod ziemię. Gdybyż go rzeczywiście chciał pochłonąć Tartar! Pośrodku kotliny widniały świeżo ogryzione kości. Nawet krew na nich jeszcze nie obeschła. Kilka małych prosiąt leżało na piasku bez ruchu z kopytkami wyciągniętymi ku górze. U innych niepokojąco czerwieniły się uszy. Subvilicus jednym rzutem oka objął ten obraz. Twarz mu się skurczyła jak u