i można by długo cytować nieoczekiwane skojarzenia, gry słowne i sytuacyjne oraz aluzje literackie, w jakie obfituje; a ponadto jeszcze chce być "radykalna" we wspomnianym wyżej sensie. Należą tu m.in. wszystkie dowcipy na temat zachodniej "pseudo-demokracji", "Mrs Torture" itd. oraz cały wątek policyjny, w którym angielska policja przypomina Gestapo: Ironia faktu, że to ta właśnie policja w tej chwili musi chronić Rushdiego przed radykalnymi reprezentantami "lepszej" części ludzkości zwalnia mnie od wykazywania, iż nawet fikcja nie powinna zupełnie tracić z oczu rzeczywistości. "Znaj proporcją, mocium panie". Tutaj też należy opowiadanie o Aiszy i ono właśnie najlepiej ujawnia pęknięcia stylistyczne