wcześniej. Przyszła do nas z Francji w czasie popaździernikowej odwilży w 1956 r., kiedy w Krakowie i w Warszawie otwierano pierwsze piwnice artystyczne, w których oprócz jazzu słuchało się na przykład naśladowców Jacques'a Brela czy Juliette Greco. Obowiązywał styl egzystencjalistyczny: czarne swetry, brody i palenie Extra Mocnych, które udawały francuskie Gitany. Piosenkę poetycką silnie popularyzował warszawski STS i krakowska Piwnica pod Baranami. Nie było w tym jednak żadnych akcentów politycznych, rozbiła się za to bania z poezją, aczkolwiek niedługo potem młody Wojciech Młynarski śpiewał teksty z aluzjami, jak choćby ten o miasteczku, w którym "na jednego mieszkańca jeden szeryf przypadał".<br>Kultura