Kargul odwrócił się ku Pawlakowi z<br>taką miną, jakby go chciał rozerwać na pół.<br> - Już twój brat, Jaśko, raz mnie mordował, a teraz ty się do<br>zabijania bierzesz?<br> - Biorę się i brać się będę, bo ty, Kargul, na świętość nie zważasz!<br> Pawlak, który przy Kargulu wyglądał niczym Dawid przy biblijnym<br>Goliacie, wypiął wojowniczo pierś. Kargul opanował czkawkę i huknął<br>groźnie, wskazując gestem zwłoki swojej żywicielki.<br> - Jaka to świętość, ty &lt;orig&gt;koniosraju&lt;/&gt; jeden?!<br> - Miedza to święta rzecz i naucz się tego, bo inaczej znów cię kosą<br>nauczę!<br> - Ot, &lt;orig&gt;kałakunio&lt;/&gt; jeden! A gdzie ty tu miedzę widzisz? - chrypiąc z<br>wściekłości Kargul objął gestem cały