w terenie... Dlatego też przyszedłem tu... w nadziei... No bo restauracja zawsze jest swoistym ogniskiem życia miejscowego... <br>Oberżysta wskazał mu ławkę pod oknem. Obaj oparli się łokciami o dębowy stół. <br>- Pan profesor napije się? Tutejsze piwo... <br>- uśmiechnie niewesoło <br>- nienajlepsze... może wódkę, bo niezła?... <br>- Chchchchętnie... - Hans aż zdziwił się swej odwadze. <br>Gospodarz wrócił z dwiema lampkami. Postawił je ostrożnie. <br>- Prosit... <br>- Prosit... "Chyba mi zaufa, bo wódką częstuje się kogoś bliskiego. Oczy. Gość ma oczy nadal zimne. Zostawić mu inicjatywę". Oberżysta wynicował wargi jak do precyzyjnego plunięcia. <br>- Panie profesorze... Pan tu nie pierwszy. Tu niemal co tydzień wycieczki... Autokar za autokarem. Fotografują, co