nawet na chwilę, tak jak ktoś, kto bezskutecznie chce sobie przypomnieć <br>swój sen.<br><br>W końcu nagle się ocknął.<br><br>- O rany! - krzyknął. - Ika! Za dwadzieścia ósma.<br><br>Talerze już stały na stole, a na czole ciotki Dydaktyki <br>rysowała się pierwsza, delikatna jeszcze zmarszczka - gdy wbiegli <br>na werandę restauracji.<br><br>- Ósma za minutę! - krzyknął Groszek zwycięsko.<br><br>- Fakt - przyznał Rudy.<br><br>A więc czoło ciotki Dydaktyki rozpromieniło się, oczy zaś zabłysły <br>na widok uśmiechu Rudego. I nikt nic na to nie mógł poradzić, że <br>ciotka w ową złotą swoją i rudą jesień rzeczywiście wypiękniała.<br><br>Kolacja była - jak mówią - prima. Ale jakoś nikt poza <br>Rudym nie miał apetytu