ładnie.<br><br>- Wiesz co? - zaczęła znów Ika.<br><br>- Co?<br><br>- To musi być... - mówiła rozmarzonym głosem - to <br>musi być duża rzecz, tak na przykład... na przykład umieć napisać <br>wiersz. Jak to było. "Oczarowanie oczu... lubię jesieni pożegnalny <br>smutek..." To musi być wielka rzecz. Prawda, Grosiu?<br><br>- Na pewno - powiedział z powagą.<br><br>Pomilczeli chwilę. Wreszcie Groszek wstał.<br><br>- Pora na nas.<br><br>I poszli.<br><br>Szli, co chwila unosząc głowy ku niezmiernie wysokiemu niebu.<br><br>- To jest mgławica Oriona - powiedział Groszek.<br><br>- A... a ja - szepnęła Ika - nazwałabym ją mgławicą... <br>na przykład mgławicą Medy.<br><br>- Dlaczego?<br><br>- Bo ja wiem? Bo ładnie.<br><br>- Rzeczywiście ładnie - przyznał Groszek, przystając. Zamyślił <br>się nawet na chwilę, tak