nieznacznie rozpraszanych przez nędzny kaganek. Podniosłam go i spojrzałam w górę. Gotyckie sklepienie opierało się na olbrzymim zworniku, w środku którego widniała dziura, zionąca czarną głębią. Nie miała więcej niż jakieś dwadzieścia pięć na dwadzieścia pięć centymetrów.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>- Hej, ty! - zaryczał cieć nazajutrz.<br>Nie odzywałam się w celu udowodnienia siły charakteru.<br>- Hej, ty! - ryczał głośniej. - Wasza eminencjo!!! Żyjesz?!!! <br>Na eminencję mogłam odpowiedzieć.<br>- Coś ty! - wrzasnęłam. - Ja umarłam już trzy dni temu!<br>- To dlaczego mówisz? - zachrypiał ciekawie, pokwiczawszy przedtem z wyraźną uciechą.<br>- To nie ja mówię! To mój duch! Dziś o północy przyjdzie cię straszyć!<br>- Dlaczego mnie?! Strasz sobie szefa!<br>- Przecież go nie