w domu z Anną Stiepanowną.<br><br>Dosyć długo spacerowaliśmy po peronie, gdyż pociąg się spóźnił. Drezyną przejechał pan Kociubiński i ukłonił się matce po wojskowemu przykładając palce do daszka. Torami przeszedł brodaty kolejarz, w którym rozpoznałem jednego z tych, co odwiedzali ojca. Z okna budynku stacyjnego ktoś zawołał go po nazwisku:<br><br>- Hej, Winniczenko!<br><br>Przypomniało mi się, że w Nowych Sokolnikach po aresztowaniu Gawriły ojciec powiedział do Frołowa:<br><br>- Dajcie znać Winniczence o tym, co zaszło.<br><br>Krysia osłaniając dłonią oczy od słońca wpatrywała się w dal i co chwila wykrzykiwała:<br><br>- O, już jedzie! Nie! Zdawało mi się... O! Teraz jedzie na pewno! Prawda, mamo