powrócił do Japonii. Po krótkim pobycie w Kioto przeniósł się do prowincji Echizen, <br>prawdopodobnie na skutek wrogości, jaką okazywali mu mnisi z góry Hiei, niechętni <br>jego nowej nauce. W końcu osiadł w świątyni Eiheiji, gdzie pozostał aż do śmierci, <br>nie licząc krótkiego pobytu w Kamakurze w 1247 roku na zaproszenie Hojo Tokiyori. <br>Najważniejsi jego uczniowie, tacy jak Koun Ejo (1198-1280), byli wcześniej <br>przedstawicielami szkoły Darumy Dainichi Nonina. Dogen był płodnym myślicielem, <br>spośród wielu pozycji jego dorobku najważniejsze jest wielotomowe dzieło Skarbnica <br>Oka Prawdziwej Dharmy. Chociaż Dogen nie odrzucał praktyki koanów, za najskuteczniejszą <br>formę praktyki uważał medytację zazen. Głosił teorię 'jedności