i wszelkich ceregieli.<br>Uśmiech pod siwym wąsem Dziadka.<br>Uśmiech pod płowym wąsem księcia.<br>I oto watażka, chcąc nie chcąc, znalazł się na marginesie historii.<br>Oni bowiem spojrzeli sobie w oczy i wyminąwszy go, zbitego z pantałyku, ramię w ramię ruszyli za swoim wezwaniem, za błyskiem szabli, na której wyryto: Bóg, Honor, Ojczyzna, a kiedy od czoła doszedł mnie dźwięk trąbki, ruszyłem i ja za nimi w ariergardzie, z obolałym zadkiem mandryla.<br>Nie było dla mnie ważne, z jakim przeciwnikiem mamy się zmierzyć, jakich jest on przekonań, jakiej nacji, jakiej maści, grunt, że Oni Dwaj mnie prowadzili, a ja byłem żołnierzem, nareszcie