jaką przyjemnością słuchałem Pani owego wieczoru."<br>Jakiś czas temu miałem sposobność w przerwie jednego z wielkich koncertów tutejszych usłyszeć prywatną opinię kompozytora Iksa o kompozytorze Igreku. Była druzgocąca. Iks odmawiał Igrekowi wszelkiego talentu, pomawiał o grafomanię, podkreślał ziejącą z jego utworów nudę. Traf chciał, że nieco później posłyszałem prywatną enuncjację Igreka o Iksie. Te same argumenty o beztalenciu, grafomanii i nudzie. Wydaje się, że i tym razem opinia publiczna zgodzi się w zupełności z prywatnymi opiniami obu twórców. Kompozytor przecież może odgrywać oprócz roli twórczej rolę opiniotwórczą, byleby - jak zaznaczyłem na początku - ta druga nie przesłaniała zbytnio pierwszej.<br>15 października 1991