z listu napoleońskiego oficera?<br>Podpełznął, jak tylko mógł najbliżej ku domowi, i upatrzywszy sobie odpowiednie drzewo rosnące tuż naprzeciw okna, wdrapał się na niewielką wysokość. Siadł okrakiem na najniższym konarze i ostrożnie rozgarnął gałęzie, z których księżycowa poświata opadła jak srebrna rosa.<br>W izbie siedziało dwóch ludzi przy trzech świecach. "Indywidua nie pochodzą z tych stron - pomyślał Adaś z uśmiechem &lt;page nr=153&gt;.<br> - Tutejsi ludzie nie odważyliby się przenigdy palić trzech świec równocześnie, gdyż ktoś wtedy musi umrzeć. Zobaczymy, kto to taki? Aha! ťMalarzŤ, oczywiście... Tego drugiego nie widziałem nigdy".<br>Ten drugi był ludzkim szkieletem, chudym i kościstym; gdyby nie skóra i odzienie, mógłby