inspiracja słabnie, kiedy widzenie przedmiotu, który malujemy, gubi się w wiedzy o<br>przedmiocie (chociażby najbardziej malarskiej wiedzy) i kiedy wszystko<br>może być jednym położeniem bardziej "namyślonym" niż odczutym -<br>zagubione.<br> Już nie mówię o tym, kiedy malarzowi grozi najgorsze - chęć<br>podkreślenia, uczytelnienia z myślą o widzu i kiedy malarz gubi<br>wszystko.<br> Inspiracje Soutine'a cechuje to jeszcze, że jest zawsze, jak u<br>Cézanne'a, "na naturze". Soutine musi zobaczyć, nie wystarczy mu<br>wspomnieć. Biografowie mówią o jego trudności niezmiernej przy szukaniu<br>odpowiedniego modela, odkryciu pejzażu, który by go rozpłomienił. Takie<br>poszukiwania trwały nieraz miesiącami. W liście do Zborowskiego3 w 1923<br>r. Soutine skarży się