dmuchanym materacu, a na Martę czekało pościelone polowe łóżko. Tylko Mirka nie spała. Siedziała na parapecie i wpatrywała się w okno. <br>Marta poczuła dławienie w gardle. Czy możliwe, aby mama widziała stąd ich ostatnie, pożegnalne pocałunki?<br>- O, Marta, nie usłyszałam nawet, kiedy przyszliście. - Mirka wyglądała na wyrwaną z głębokiego zamyślenia. - Jak tam było na pasterce?<br>- Nie byliśmy wcale na pasterce. Poszliśmy do takich dziwacznych znajomych Marka. Artystów. - Marta poczuła ulgę. Nie znosiła okłamywać mamy, szczególnie kiedy nie było to konieczne. Co innego coś czasem przemilczeć, ale tak kłamać w żywe oczy... Po prostu nie potrafiłaby tego zrobić.<br>- Przyjemnie było? - Było to raczej