rozpoczyna wykład<br>A więc, kochani szewcy moi: bliscy mi duchem jesteście bardziej nawet od fabrycznych, zmechanizowanych dzięki Taylorowi robotników: bo w was, przedstawicielach ręcznego rzemiosła, utaiła się jeszcze osobowa tęsknota pierwotnego, leśnego i wodnego bydlęcia, którą my, arystokracja, zatraciliśmy wraz z intelektem i najprostszym nawet, chłopskim po prostu rozumem zupełnie. Jakoś dziś nie idzie mi, ale może to przejdzie.<br>&lt;page nr=274&gt;<br> Chrząka długo i bardzo znacząco<br> SAJETAN<br> programowo, nieszczerze<br>Hej! Hej! Ino tym chrząkaniem długim a znaczącym nie nadrabiajcie, pani, bo to nic nie pomoże! Hej!<br> CZELADNICY<br>Cha, cha! Hm, hm. Ino tak dalej! Dobrze będzie! Hu, hu!<br> KSIĘŻNA<br> dalej tonem wykładu<br>Te