której wspominał Konstanty, takie rozumowanie było prawdopodobne.<br>Czy jednak chciałbym tego? Czy osiągnięta w ten sposób upragniona reakcja miałaby dla mnie wartość? Nie miałaby najmniejszej. Sama myśl o czymś takim przejmowała mnie wstrętem. Osiągnąć cel w takim stylu - to byłoby żałosne. Czułbym się upodlony. To byłaby przegrana.<br>Przypomniał mi się Jerzyk i jego opowiadanie o docencie Dołowym. O przemycanym kawiorze, "końcówkach" do długopisów, i o tym, jak Jerzyk odkrył te złote interesy, i jak mu przyszło do głowy, że mógłby to wykorzystać. "Obrzydliwe, nieprawdaż?" słyszałem jego słowa, przesycone goryczą. "W parszywej rzeczywistości sam się stajesz parszywy! To jest najgorsze, pamiętaj!"<br>Podziałało