A pod sobą czarną chmurę,<br>A przed sobą wielką górę<br>Niebotyczną i wyniosłą -<br>Do niej właśnie Jeża niosło.<br><br>Jeż wytężył wyobraźnię,<br>Wzrok wytężył i wyraźnie<br>Widział teraz i miarkował,<br>Że to Góra Magnesowa<br>Z dali ciemnej się wyłania,<br>Że jej siła przyciągania,<br>Nieodparta i straszliwa,<br>Stal unosi i porywa.<br><br>Leciał Jeż jak srebrna kula,<br>Brzęczał tak jak pszczoła z ula,<br>Góra przed nim w oczach rosła<br>Niebotyczna i wyniosła,<br>Wreszcie gniewny i ponury<br>Przylgnął Jeż do zbocza góry.<br><br>Stał bezbronny, pełen trwogi,<br>Magnes więził jego nogi<br>I krępował wszystkie ruchy,<br>Tak jak muchę lep na muchy.<br><br>Chcąc się wydrzeć z tej