Nagrodę im. Francesco Nullo&lt;/&gt;, przeznaczoną dla polskiego artysty. Po raz pierwszy otrzymała ją w 1958 roku Maria Jarema. Nagrodzone prace trafiały do zbiorów w weneckim &lt;name type="place"&gt;Ca'Pesaro&lt;/&gt;.<br>W 1960 roku ekspozycja w Wenecji przedstawiała się interesująco, choć znowu wzmogły się restrykcje polskich władz wobec sztuki nowoczesnej. Pierwszy raz wystawiał obrazy Tadeusz Kantor. Wrzenie wywołane wystąpieniem na XXXII Biennale w 1964 r. amerykańskich artystów pop-artu i przyznanie I nagrody &lt;name type="person"&gt;Rauschenbergowi&lt;/&gt; nie znalazło bezpośredniego odbicia w twórczości polskich artystów. Pop-art był w naszej krytyce oficjalnie zwalczany. Polska sztuka pozostawała w nurcie neoawangardowym. Patronował mu Henryk Stażewski, laureat &lt;name type="tit"&gt;"Mention Honorable"&lt;/&gt; na biennale w