na stojąco i zawsze trzymając czarkę oburącz", co nosiło znamiona czynności religijnej i miało sięgać głęboko w tradycję. Potem drewniane czarki zastąpiono ceramicznymi kubkami, a te - szklankami, by po jakimś czasie zaproponować coraz kształtniejsze kielichy.<br>Nie wszystkie zakony jednako zalecały swoim mnichom umiarkowanie w piciu wina, toteż żartobliwy wierszyk pokpiwał:<br><br>&lt;q&gt;Kapucyn w winie ledwie usta zmoczy,<br>Celestyn pełną wychyli szklanicę,<br>Jakobin pół beczki wytoczy,<br>Zaś franciszkanin opróżni piwnicę.&lt;/&gt;<br><br>Ze strony zakonów odpowiadano sloganem: "Ile wina w brzuchu, tyle mocy w duchu". Ale duch towarzyszył raczej prawodawcom zakonnym, którzy ograniczając dolewanie wody do wina, postawili na jego jakość. Święty Bernard jeszcze potrafił