po prostu wyrafinowane, perwersyjne sycenie się śmiercią, przyrządzanie zamordowanych wcześniej stworzeń, perfumowanie pokawałkowanych zwłok przyprawami, sosami, wypiekanie, smażenie, skruszanie, duszenie, marynowanie. Im więcej myślała, tym większa ogarniała ją groza. Włosy stawały dęba z przerażenia, gdy przypomniała sobie ów fragment z Biblii, mówiący, że Bóg stworzył człowieka na swe podobieństwo...<br>- Boże! Kim jesteś? - skuliła się w obawie przed wyszeptanym pytaniem.<br> Przypominała sobie tych wszystkich ludzi, którzy podawali jej mięso, zachęcali, częstowali, cieszyli się, gdy jadła. Poodrywane głowy dzikich gęsi, które wzbijały się, kołowały, krążyły, tańczyły... Widziała je wtedy na bagnach obok tańczących żurawi, czapli, kormoranów. Chłopi zawsze kłusowali, zabijali, zjadali... Ty też