komedii. Tadeuszu, wychodzimy z domu. Nie znoszę małych kłamstw.<br> EDGAR<br>To nie są żadne kłamstwa, ja nie żartuję.<br> Wchodzi Człowiek od latarni<br> CZŁOWIEK<br>Latarnia zapalona.<br> EDGAR<br>Jaka latarnia? Kto pan jesteś?<br> Kotara wiśniowa usuwa się i ukazuje się między kolumnami pejzaż z I aktu, ze słupem i palącą się latarnią. Kopca nie widać zza schodów<br> CZŁOWIEK<br>Udaje! Z nieba spadł! Patrz pan tam!<br> Ukazuje pejzaż. Wszyscy patrzą w tę stronę<br> EDGAR<br>Ach, to! Zapomniałem. Dziękuję wam, mój człowieku, możecie iść.<br> Daje mu napiwek. Człowiek wychodzi mrucząc coś niezrozumiałego. We drzwiach spotyka się z Janem niosącym dubeltówkę<br> JAN<br>Gotowe, proszę pana.<br> Wszyscy