mnie prawie nic nie mówili. (s. 9) Musieli swe przeżycia uporządkować, by o nich opowiadać. Wyjeżdżając, tylko pytali, czy mogą znów przyjechać na kilka dni, by odpocząć. Moje opowiadania bardzo im się podobały. Poczułem, że leżę "znaczy, na rumbie", jak by powiedział kapitan Stankiewicz, i zacząłem pisać intensywniej.<br> Odwiedził mnie Kot (Konstanty) Kowalski. Był inspektorem załogowym w polskim Ministerstwie Żeglugi w Londynie, a przedtem kapitanem "Daru Pomorza". Powiadomił, że miałem być opiekunem uczniów, którzy pojechali do angielskiej Szkoły Morskiej w Southampton. Ponieważ byłem wówczas w szpitalu, pojechał kapitan Antoni Zieliński.<br> Kotowi także moje opowiadania się spodobały. Najbardziej ucieszyło mnie nie to