czart. Był to wielki, smoliście czarny pies, brytan, noszący na karku najeżoną kolcami obrożę. Pies zwijał się przy zbirach jak czarna błyskawica, atakował zaś nie jak brytan, ale jak wilk. Ciął kłami i puszczał. By ciąć drugiego. W łydki. W uda. W krocza. A gdy upadli, w ręce i twarze. Krzyki kąsanych zrobiły się makabrycznie cienkie. Aż włosy podnosiło. <br>Rozległ się przeszywający, modulowany świst. Czarny brytan natychmiast odskoczył od zbirów, siadł nieruchomo z postawionym uszami. Jak figura z antracytu. <br>Na most wjechał jeździec. Ubrany w krótki szary płaszcz spięty srebrną klamrą, obcisły &lt;orig&gt;wams&lt;/&gt; i &lt;orig&gt;szaperon&lt;/&gt; z długim, opuszczonym na ramię ogonem