w uniwersytetach i instytutach poligraficznych. Ciągle jeszcze kształtuje się, wzbogaca informacjami, ustala pokrewne dyscypliny, uogólnia bogate doświadczenia praktyki. Pojawienie się zawodowego redaktora naukowego - w pełnym tego słowa znaczeniu - nastąpiło po 1917 r. Szybki rozwój wydawnictw, wzrost liczby wydawanych książek i czasopism, ogromny rozmach wydawniczy spowodowały konieczność szkolenia kadr nowych redaktorów.<br>Kształtowanie się teorii i praktyki redagowania szło w trzech kierunkach:<br>- ukształtowanie językowo-stylistycznych aspektów pracy redaktora;<br>- uogólnienie doświadczeń redagowania;<br>- teoretyczne uzasadnienie procesu redakcyjnego na podstawie dyscyplin księgoznawczych oraz dziedzin pokrewnych: logiki, statystyki, psychologii, pedagogiki, teorii informacji &lt;page nr=142&gt;.<br>Autor rozpatruje każdy z aspektów, podkreślając wagę językowo-stylistycznej pracy redaktora. Aktywne poznanie języka rosyjskiego