polany, gdy nagle z dwóch<br>stron jednocześnie jak grom z jasnego nieba padł krzyk:<br>"Stój". Powietrzem targnęły serie wystrzałów. Echo przewaliło<br>się po lesie. W pierwszym momencie dosłownie sparaliżowało<br>ich, ale natychmiast zaczął działać instynkt samozachowawczy.<br>Rozbiegli się błyskawicznie po lesie, nie zważając na<br>strzelaninę i wołanie: "Stój! Strzelam!"<br> Staszek Kula, który szedł na końcu, natychmiast odskoczył<br>do tyłu, potem skręcił w prawo między drzewami co tchu<br>w piersiach, jak zwierzę gonione przez myśliwych. Po chwili<br>wybiegł z lasu, przecwałował przez nie zamarzniętą rzekę<br>i szybko uciekł przez pola. W pewnym momencie zobaczył<br>kupę obornika, przycupnął za nim. Był niewidoczny w