oddziałujących na środowisko podczas całego cyklu życia produktu. System francuski jest uważany za bardziej wymagający i skomplikowany oraz wiąże się z wyższymi kosztami.<br>Inną inicjatywą w tym względzie, podjętą przez grupę państw Rady Nordyckiej (Finlandia, Dania, Norwegia i Szwecja), jest wprowadzenie we wrześniu 1989r. systemu oznakowania produktów ekologicznych znakiem "Zielony Łabędź". Zasady przyznawania znaku są podobne do systemu francuskiego, gdyż bierze się pod uwagę cały cykl życia produktu, a w dodatku kryteria oceny poszczególnych wyrobów są ustalane przez kraj najbardziej zaawansowany w ich produkcji.<br>W Wielkiej Brytanii nie ma krajowego znaku ekologicznego, rząd popiera działania Unii Europejskiej w tym zakresie. Istnieje