w tym, co dla niej ważniejsze. A ważniejsze jest pytanie o Europę XXI wieku. Wracało ono na wszystkich etapach podróży prezydenta, od pałacu Queluz w Lizbonie przez katedrę Karola Wielkiego w Akwizgranie po Kreml. Od krańca po kraniec Starego Kontynentu. Europa bowiem, choć odzyskuje pewność siebie i determinację, potrzebuje Ameryki. Lęka się amerykańskiej skłonności do izolacjonizmu, chce wiedzieć, co Amerykanie myślą o śmiałej wizji Joschki Fischera, wytyczającej drogę do sprawnego europejskiego państwa federalnego. Od tego, jak dalej potoczy się unijna debata na ten temat i czy oś Paryż-Berlin pozostanie główną sprężyną polityki europejskiej, zależy przyszłość Europy, a więc także Polski i