rok). Twardszy bazalt, który zainstalowano tylko na Islandii, był niszczony znacznie wolniej 0,9 - 1,0 mm/rok. Wyniki te są trudne do ekstrapolowania, nawet w obrębie tego samego lodowca. Wskazują jednak na istotne znaczenie prędkości i twardości skały. Wspomniane już (por. rozdz. 7.4), precyzyjne badania sejsmiczne dna Strumienia Lodowego B (Antarktyda Zachodnia) wykazały, że po wygładzonym dnie skalnym mającym ślady erozji glacjalnej, przemieszcza się warstwa nasączonej wodą moreny dennej (średnio 6 m grubości). Objętość tego materiału rozłożona na powierzchnię basenu glacjalnego daje uśrednioną erozję ok. 0,4 mm/rok. Odbywa się ona prawdopodobnie głównie z udziałem abrazji. Ślady działania